هر سال، در انتظار تمام شدن هفته ها و ماهها هستم که بگذرد، شاید سال جدید برایمان شادی و ارزانی و موفقیت و امنیت به ارمغان بیاورد. امسال نیز همچون سال های پیش، چشم انتظار سال جدید شدم. ژانویه 2020 را با خبر مرگ شروع کردیم. مرگی ناگهانی و دور از انتظار که شوکه مان کرد. این آغاز اخبار مرگ و فلاکت و اشک بود. کشته شدن سردار و به دنبالش 176 نفر بی گناه که داخل هواپیما به آسمان رفتند و بازنگشتند. سیل در سیستان و بلوچستان. خانم همسایه با حسرت می گوید:« چه سال بد قدمی! حالا تا پایان همین سال 11 ماه و اندی باقی مانده .چگونه به پایان خواهد رسید خدا می داند.» می گویم:« اینقدر نگران نباش. ژانویه این چنین آغاز شد، از کجا می دانی که فوریه هم بد قدم باشد؟» جواب می دهد:« ییخیلان کند منبریندن بللی اولار/ روستای ویران شده از منبرش معلوم می شود./ سالی که نکوست از بهارش پیداست.» و من از ته دل نگرانم. نگران 2020 که این چنین آمد و دارد روزهایش را پشت سر می گذارد.
