عیبِ جهانِ ما: عیبِ جهانِ ما این است که هنوز در برابر مردِ واقعی، دستکم یک نامرد وجود دارد و در برابر هر زنِ واقعی، یک نازن. جهان هنوز جهانی ست که بسیاری از انسان ها، با با احترامی وافر به حیوانیّتِ خویش، خوب ترین آرمان ها را با لذّت های تن تاخت می زنند و شرم هم نمی کنند.
*
این جاده هرگز خلوت نخواهد شد
بیهوده انتظار می کشی
بیهوده انتظار می کشی
تا در خلوتِ کاملِ این جاده
دمی در آینه ی جیبی ات به خود نگاه کنی
و بگویی:
« به به !
این منم تیتیش مامانی به تنم!»
به همهمه ی جاده و کن!
به وِلوِله
به غُلغُله
به غوغای جاده گوش کن
و به عابرانِ جوانِ خیره سری که سراسرِ جاده را پوشانده اند
نگاه کن!
اِنگار، غباری که پابرهنگان و ستمدیدگان برپا می کنند
نمی گذارند به درستی ببینی
پس بشنو!
بیهوده انتظار می کشی.
این جاده هرگز
خلوت نخواهد شد.
*
می دانید آقا؟ فرقِ مبارزِ مومن با ظالم بی ایمان در این است که زندگی و مرگ، هر دو، موهبتی ست برای مبارزِ مومن، اما زندگیو مرگ، هر دو، عذابی است برای ظالمِ بی ایمان… من، روی خاکآسوده ام، زیرِ خاک نیز آسوده خواهم بود… شما چطور آقا؟ شما چطور آقا؟
*
گریه: گریه نعمتی ست واقعا!
گمان می برم که اگر خداوند ، صدهزار گونه خنده می آفرید امّا رسمِ اشک ریختن را نمی آموخت، قلب، حتّی تابِ ده روز تپیدن را هم نمی آرود.
گریه نعمتی ست واقعا- برای آنکس که قلبی دارد.
*
آتش بدون دود -جلد ششم
