من حسین کوهی کرمانی ام
میهمان این سرای فانی ام
چون شود تن خاک و خاک ما غبار
شعر و عکسی ماند از ما یادگار
جسین کوهی کرمانی در سال 1276 ، در روستائی از توابع کرمان به دنیا آمد. او ادیب و شاعر و محقق و روزنامه نگار بود.
حسین کوهی کرمانی مردی خوش ذوق بود . او با کوشش فراوان و سفر به اصفهان و شیراز و کاشان و کرمان و گلپایگان و خوانسار ، ترانه های روستائی را جمع آوری کرده و در قالب کتاب « هفتصد ترانه از ترانه های روستائی ایران » به چاپ رساند. کتاب او مورد استقبال و علاقه عموم قرار گرفت و به زبان های آلمانی توسط دکتر کریستن سن ،  انگلیسی  توسط پروفسور دونالد ویلبرو فرانسه توسط پروفسور هانری ماسه، ترجمه و چاپ شد.
جسین کوهی کرمانی در خاتمه مقدمه کتابش چنین می نویسد :
رنج دیگران به نام خود آوردن هنر نباشد. هنرمند کسی است که به پای ابتکار خود راهی بپیماید و به جامعه خود از دسترنج خود خدمتی عرضه دارد.
جسین کوهی در زمستان 1337 چشم از جهان گشود و در شهر ری به خاک سپرده شد.
ترانه های روستائی از دو بیت تشکیل می شود که مصراع اول و دوم و چهارم هم قافیه و مصراع سوم آزاد است.این گونه سروده ها و ترانه های یادگار دوران خیلی قدیم و بازمانده زمان بسیار کهن است که گویندگان و سرایندگان آنها مشخص نیست.
پایه و اساس ترانه ها روی عشق و دلباختگی و احساسات و تخیلات روستائی ها نهاده شده است.
*
عزیزم می دوید من می دویدم
عزیزم می نشست من می دویدم
دو تا خال سیاه کنج لبش بید
اگر او می فروخت من می خریدم
*
کسی که با کسی دل داد و دل بست
به آسونی نمی تونه کشه دست
اگر آمد شدن را ره ببندند
همون راه محبت کی توان بست
*
لب بون اومدی رخ تازه کردی
قدت رو با قدم اندازه کردی
تو که پوشیده ای رخت عروسی
نکش سرمه که داغم تازه کردی
*
گلی از دست من بستون و بو کن
میون هر دو زلفونت فرو کن
به هر جائی که رفتی من نبودم
همون جا با خود گل گفتگو کن
*
دل من و دل من و دل من
به کرمون می برن آب و گل من
به کرمون می برن قلیان بسازن
که تا دلبر کشه دود از دل من
*
شتر از بار می نالد من از دل
بنالیم هر دومون منزل به منزل
شتر نالد که من بارم گرونه
منم نالم که دور افتادم از دل
*
برای دریافت کتاب « هفتصد ترانه روستائی ایران » و کتابهای مفید و خواندنی دیگر می توانید عضو کتابخانه الکترونیکی « کتابناک » شده و به رایگان دریافت کنید.

*